39:1 | Een psalm van David, voor den opperzangmeester, voor Jeduthun. |
39:2 | Ik zeide: Ik zal mijn wegen bewaren, dat ik niet zondige met mijn tong; ik zal mijn mond met een breidel bewaren, terwijl de goddeloze nog tegenover mij is. |
39:3 | Ik was verstomd [door] stilzwijgen, ik zweeg van het goede; maar mijn smart werd verzwaard. |
39:4 | Mijn hart werd heet in mijn binnenste, een vuur ontbrandde in mijn overdenking; [toen] sprak ik met mijn tong: |
39:5 | HEERE! maak mij bekend mijn einde, en welke de mate mijner dagen zij; dat ik wete, hoe vergankelijk ik zij. |
39:6 | Zie, Gij hebt mijn dagen een handbreed gesteld, en mijn leeftijd is als niets voor U; immers is een ieder mens, [hoe] vast hij staat, enkel ijdelheid. Sela. |
39:7 | Immers wandelt de mens [als] in een beeld, immers woelen zij ijdellijk; men brengt bijeen, en men weet niet, wie het naar zich nemen zal. |
39:8 | En nu, wat verwacht ik, o HEERE! Mijn hoop, die is op U. |
39:9 | Verlos mij van al mijn overtredingen; en stel mij niet tot een smaad des dwazen. |
39:10 | Ik ben verstomd, ik zal mijn mond niet opendoen, want Gij hebt het gedaan. |
39:11 | Neem Uw plage van op mij weg, ik ben bezweken van de bestrijding Uwer hand. |
39:12 | Kastijdt Gij iemand met straffingen om de ongerechtigheid, zo doet Gij zijn bevalligheid smelten als een mot; immers is een ieder mens ijdelheid. Sela. |
39:13 | Hoor, HEERE! mijn gebed, en neem mijn geroep ter ore; zwijg niet tot mijn tranen; want ik ben een vreemdeling bij U, een bijwoner, gelijk al mijn vaders. |
39:14 | Wend U van mij af, dat ik mij verkwikke, eer dat ik heenga, en ik niet [meer] zij. |